Beni karala diye beyaz kâğıt olmadım sana.
Bizi çizersin sanmıştım.
Yeni bir aşk yazardık olmadı.
Romanlardan çalardık kahramanları,
masallardan yaşardık imkansızlığı.
Hatta sen prenses olsan, ben kurbağa da olurdum.
Sen zemzem olsaydın, ben çamur olurdum.
Sen aşk olsaydın, ben insan olurdum.
Şimdi yine ben; defterim, kalemim.
Al bu aşk yoksunu şehir, senin olsun.
Kayıt Tarihi : 19.1.2024 17:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!