Beyaz Güvercinim Şiiri - Halil Vural

Nokta kadar cesaretim olsa
Çıkar gelirdim Dalaman dan Emirdağa
Yüreğimde oniki yıldır kaynayan volkanları
Dipsiz kuyularda uyandığım sabahları
Sevginden uzakta yaşadığım hüzzamları
Anlatırdım sana dizlerimi çökerek
Af dilerdim beyaz güvercinimden
Kabahatimi bilerek...

Bendim gaflet içinde beyazı siyah eden
Çok kötü karar verdim sevdanı düşünmeden
Anladım ki beyaz güvercinim çok geç oldu
Ah ah... atı alan fizana vardı.
İçimde esen son rüzgar fırtınada boğuldu
Sensiz geçen bu vefasız ömür
Çoktan hazana durdu...

Sen bir beyaz güvercindin benim göğümde uçan
Ne kötü bir karanlık bu avcın ben oldum
Ok yadan fırlamıştı gafletler içindeydim
Senin süzülerek düşüşünü seyretmek
Ne kadar acıydı, ne kadar yakıcıydı içimi
Savruldum..
Kavruldum..
Tarumar oldum...