Beyaz Güvercin Şiiri - Mücahit Karaçınar

Bir kuş ötesi kanat uçlarında
Çırpınışları bu kadar göklere çıkartamazdı kimseyi
Gövdesinde emek kokan
Gök mavisi gözleriyle yoklar mutlulukları
Kanatlarına bulutlar bulaşır
Bir kış akşamını andırır yüreği
Baykuşların ağzından çıkan
Ve siniler rüzgar
Çay demliği gibi
Demlenir yorgunluğu
Gövdesini gökyüzüne hareketsiz bıraktığında
Sendin göklerin mavi yüzü biraz güvercinim
Sendin biraz gökyüzünün bulutları
Sendin biraz heyecanı
Gökyüzüne bakınan güler yüzüm
Yeryüzünde bıraktın güllerini
Kızıllığıyla vişne çürüğüne döndü özlemin
Kaç kez bakınır yüreği saf gözleri dolgun
Yeryüzünde yorgun adımlarıyla
Kaç kez dokunur diz el ve şafakları
Bir günün kıymetli vakitlerinde
Dudaklarımızda dualar
Avuçlarımız gökyüzüne bakınırken
Kör kesilir gözlerimiz yeryüzüne
Sensizken dokundum parmak uçlarıma
Tüylerin kadar yumuşak değil
Uç beyaz güvercinim
Sevinçlerin diyarlarına
Ötelerden haberler getir
Çırpınan kanatlarınla
Taklalarınla...