Beyaz Güvercin Şiiri - Mehmet Emin Dakmancı

Gözbebeğinde aşkın silüeti
Aramaya gerek yok
Yanı başımda
Baş ucumdasın
Görmemişliğim olsa ne olur
Hayalimde var olmuşsun
Melekten güzel bilmişim seni
Umudum hasretim sende
Gün kırılmış aynada
Vakitler harmanlanmış
Mart paramparça
Yağmur buluta küsmüş
Solmuş yeşilim
Dayanmaz canım ceylanın ürkekliğine
Akı karasında kaybolmuş
Savrulmuş zülfü iki kapıdan
Rüzgarıyım delice esen
Yolunda kırmızı olurum
Ardında siyahım her dem
Beni bilmişliği var mıdır
Kara taştan esmerliğim
Toprağımdandır bereketliğim
Cana can katmışlığım aşımdan
Aşkımdan
Kan almışlığım duyulurda
Can vermişliğim bilinmez
Bir budur halimdeki eziyet
Gönlüme işlenmiş hasret
Ayaklarımda sırat
Berat yangın
Ferman kara
Yokluğun yara
varlığın zindan
hapsolmuşum saçlarında
gözlerin nerde
sonu geldi baharın
bir düğün iki cenaze
kandiller kimin
zılgıtlar kime
uyanır seherde bir güzel
sevinci çeyizinde
göğsü yüreği kime çarpar ceylanın
hangi ele can verir
zülfünden bir tel kalmışlığı varmıdır
uzak diyarlarda sesim duyulurmu acep
hani
vursa
sızlatsa yangın yüreğimi
mil çekse gözlerime
aşımda kehanet
aşkımda mucize olsa
yoluma sebepliği olur mu ki
sabah uykusuna beyaz bir güvercin düşse