Beyaz Gündüz Şiiri - Affan Ceylan

Ne zamandır aklımda, eski ben olmak
Ne kadar kolaymış unutulur olmak
Kesip yabana atma, "eskidi onlar"
Her an gelebilir, bekle peronda

Çık şu köşenden delirmeden, korkak
Alt edemez seni tehlikeli yollar
Kalp hırsızı, bu işin ehli nedir korsan?
Kürek çevirmek, tükenmeden kollar

Akıllılık edip, çekip gidersen sonra
Masanda birikir kağıtlar tonla
Kendine sor bak, her eylemin zorla
Gerekirse gücenme! ateşini korla

Ne güzel şeydir kendini yormak
Üstelik, bilmezken hiç yol yordam
Başarmak için her şeyi dene ama
Başkası için asla sen siper olma

Kelimelere sığınıyorum Kelimelere sığmıyorum
Naparsam yap'ım olmuyor, ben kimselere yetmiyorum
Hiçbir şey hissetmiyorum, hiçbir yere gitmiyorum
Lanet olsun ben kimsesizim! Bunu dâhi bilmiyordum

Evet gittiklerini biliyorum,bu yüzden bildiklerimi siliyorum
Kimseleri dinlemiyorum, bir köşeye geçip siniyorum
İnsanları izliyorum, insanları sevmiyorum
Bu hayatta en çok, beni dinleyen geceyi seviyorum

Hayallerimin ışıklarını söndürüp karanlıkta göründüm
Kalpte var mı yeri bunun? Hayatımı sömürdün
Denir ki, o hiç gelmez sadece götürür
Trene yakıt olurdu kalbim, andırır kömürü

Açmayı deneme! Canını yakar kırık kapı sürgüsü
Hayaller kurmayı bırak, göremedim ki gün yüzü
Herkese farklı görünür, tam okkalı görgüsüz
Onların gecesi beyazdır, benimse gündüzüm

Evet, eskiden çok kaçardım güneşten
Az perde çekmedik,kaçmak hoştu kümesten
Ama güneşin varlığını bilmek, iyi geliyordu eskiden
Şimdi o da beni unuttu, ah nerde bir bilsem

Evet, eskiden çok kaçardım güneşten
kendimizden soğuttuk, kaçmak hoştu kümesten
Ama güneşin varlığını bilmek, iyi geliyordu eskiden
Şimdi o da beni unuttu, ah nerde bir bilsem

Nap'cağımı bilmiyorum
Kendimden bezdim artık,
İçimdeki ses, der ki bana
Boş ver ulan gerisi yansın

Aslında,
Ne güzel gelirdi şöyle
Kendini çekip kuytuya
Kısa bir süre yalnız kalmak

Herkes gider bir gün ve kimsesi kalmaz
Son çare, kendine bir kaçış arar mumla
Kalbi sopsoğuk, sanki kaplanmış karla
Fazla ses etmez ama yardıma muhtaç

Fark edersin, eksilmez kederin
Çalıştıkça olmaz, hepsi birer boş laf
İnsanların gözündeki değerin
İnsanların sana değer verdiği kadar

Edilmeyen vedaların en gözdesiyim
Sen beni boş ver, kendini kurtar
Sorun değil, gündüzler senin olsun
Tüm geceleri bana bırak

Evet, eskiden çok kaçardım güneşten
Az perde çekmedik,kaçmak hoştu kümesten
Ama güneşin varlığını bilmek, iyi geliyordu eskiden
Şimdi o da beni unuttu, ah nerde bir bilsem

Evet, eskiden çok kaçardım güneşten
kendimizden soğuttuk, kaçmak hoştu kümesten
Ama güneşin varlığını bilmek, iyi geliyordu eskiden
Şimdi o da beni unuttu, ah nerde bir bilsem