Kopardılar Beyaz Gül'ü, bir başına kaldı dikeni
Ölümü sadece bir mevsime bağladılar
Dostlar, nereye dönecek bu geminin yelkeni
İçimdeki korsanlar güle çok ağladılar
Mürettebat çok yorgun, darmadağın
Beyaz Gül'ün ölümü perişan etti karayı
O yetim akarsuyun, o öksüz toprağın
Ruhu gelse bile kapatmaz bu yarayı
Öldüğü gün, öldüğü an yanında yoktum
Oysa hiç deniz görmemiş bir gülmüş
Katili gördüğüm an ben de çok korktum
Meğer Beyaz Gül'ü öldüren bir bülbülmüş
Kayıt Tarihi : 1.12.2020 23:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)