Beyaz Gülün Gölgesi Şiiri - Mehmet Çakır

İnsan bir ruh, bir beden, gerisi dünya malı,
Beden ölür, ruh kalır, bu bilince varmalı…

Gökkuşağı misali, sanaldır hayat rengi,
Yaradan güllere de, vermiş sonsuz ahengi…

Türlü renkte gül vardır, gülizarın gözdesi,
Gölgeleri dışında, farklıdır her zerresi…

En beyaz gülün bile, siyah olur gölgesi,
Gölgelerde saklıdır, gerçeklerin ötesi…

Renkler hep yalancıdır,ışıklara yenilir,
Ne hissedilebilir, ne de koklanabilir…

İnsanlar da böyledir, yalancıdır yüzleri,
İçinden geçenlerle, ters yöndedir sözleri…

Her zaman siyah olur, beyaz gülün gölgesi,
Gölgeleri dışında, renklidir her bölgesi…

Dediğiyle yaptığı, tutmaz insanoğlunun,
Riyakarlık nefsinde, kanında vardır onun…

Güller yalan, aşk yalan, renkler yalan, zevk yalan,
Dünyada her şey fani, yaradandır baki kalan…

Çakır’ım ders almıştır, beyaz gülden, gölgeden,
Allah verdi ruhumu, topraktandır bu beden…