Beyaz gülüm Şiiri - Fatih Işık

Gönül bahçemdeki,
Beyaz güllerin ebedi sahibi..
Uzun zaman olmadı aslında
Senle görüşmeyeli.
Ya iki ya da üç gün..
Zaten seni görür gibi oldum dün..
Derinden kurtuluş çağrıları ve
Ağlama sesleri duyuyorum..
Sesini de kaybettim gibi..
Neyse,
Meselem şudur bu sefer,
Mutlu sanıyorum kendimi son zamanlarda,
Birileri tarafından,
Basitçe şeylerle de olsa,
Kafaya takılmak..
Ne güzelmiş..
İşte, buna rağmen mutlu değilim..
Nedeni,
Denizdeki bir mercanın ışığı vurdu gönlüme..
Heyelan olmasından korkarım ki,
Daha önce ektiklerim başkaları için,
Gitmesin..
Ve de koyduğum yerlerde de
Ekeceklerimi toprak altında bırakmayayım şimdiden.

Bana yardım et ne olursun diyecekken,
Bir rüzgar esti, hafifçe sallandı,
Şu kalıp halindeki saçlarım..
Elimden tutarcasına,
Ahdimi devam ettirmemi,
Sonunda kadar da gitmemi istedin.
Aslında isteklerin benim için emirdir,
Senin bulunduğun yer zaten,
Benim yüreğimdir..