Beyaz Gül ve Kanlı Akşam
Tut ellerimi, al beni benden
Dök kırılmış saçlarıma ışığını,
ay gibi doğ düşlerime.
Beyaz bir gül parlasın avuçlarımda,
kan aksın akşamın dibine dalın.
Sarıl yüreğime,
kader kıskansın,
sahipsiz sanmasın gülüşümü.
Sana yazmıştım bütün yakarışları,
bütün tohumlarını bahara serptim sevdamın.
Yağarken gözlerim kalbimin en derinine,
sabır saymıştım senden son kelimeyi.
Ve şimdi —
geceyi dinliyorum taş kalbimle,
adın düşüyor yıldızsız göklere.
Kan gibi ağır bir yalnızlıkla
biliyorum:
hiçbir bahar açmayacak
adını fısıldamayan rüzgârlarda.
Kayıt Tarihi : 27.8.2025 23:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!