Beyaz Gül Şiiri - Çağlar Varol

'Sonbahar geldi ve yapraklar, yavaş yavaş vedalaştı dallarıyla. Tıpkı senin gibi, onlarda kopacak yuvalarından; kuruyup gidecekler...
Herşey değişti sen gidince. Kuşlar ötmez oldu. Güneş ağlamaklı bakıyor tepelerin ardından. Akşam rüzgarı savuramıyor saçlarımı eskisi gibi.
Ve ben artık gülemiyorum...'

Çekip gitmek üzereyken buralardan
Yeşil gözlerinle ansızın karşıma çıktın
Zemheri ayazı esiyordu kentin sokaklarında
Rüzgarın sesini duyamıyordum ben
Üstüme yürüyordu çatlamış duvarlar
Ve senin adın yankılanıyordu kulaklarımda
Sigaramın son nefesinde sen vardın
Duyduğum her seste gördüğüm her yüzde
Kavgam olmuştun bir kere
Vazgeçemediğim sevdam olmuştun

Gittin gideli ben yaşamadım zaten
Aşımdın suyumdun ekmeğimdin
Damarlarımda akan kanım özgürlüğüm
Söylemeye kıyamadığım türkümdün sen
Beyaz Gül...