Beyaz Gül Şiiri - Salih Şanlı

Bürünür sevdânın beyaz tüllerine beyaz gül
Gülümser seherin ayaz yellerine beyaz gül

Yeşil dağların karlı zirvelerinden estirir
Serin rüzgârını hicâz çöllerine beyaz gül

Pamuk yüklü bulutları yollar vahalara
Kar yağdırır çölün niyâz ellerine beyaz gül

Selâm olsun aşk ufkundan doğar o müjdeci
Âbıhayat sunar maraz illerine beyaz gül

Göklere firûze saçılır, yerlere zeberced
Zînet olur yeşilli yaz bellerine beyaz gül

Ak kelebekler, papatyalarla karışır gider
İlkyazın kar-köpük beyaz sellerine beyaz gül

Dallar, yapraklar, dikenler terennümde kendince
Sevdâ okutur yek-âvâz dillerine beyaz gül

Câzibeler katar edâsıyla kuğular gibi
Has bahçelerin turkuaz göllerine beyaz gül

Kimseler şaşmaz oldu, pervasızca pervâzına
Alıştırdı herkesi naz hallerine beyaz gül

İşvesiyle, cilvesiyle rakîb dense olmaz mı
Zümrüd bağların dengi az güllerine beyaz gül

Akkor sevdâsıyla hem zevk verir hem âh dedirir
Sevdâlının toz değil haz küllerine beyaz gül

Sâde kendiyle mesteder sevdâkârı bâdesiz
Ne defe dokunur ne saz tellerine beyaz gül

Gümüş çehresiyle dolunay gibi, güneş gibi
İlham verir gönlümün gazellerine beyaz gül