Beyaz Gül... Şiiri - Ali Efeoğlu

Tenhaydı ortalık,uzaktı bütün yorgun sesler
Güzellerin diliydi karanlık gecelere söyleyenler
Yaşamın çekilir yanı,hayatı hayat yapandı
Akmıdır karamıdır anlamsızdı bütün bilinenler

Karanlık gecelerde ki o güneşin doğuşları
Sefilliğe karışan bedbaht gönüllere dolardı
Saklanırdı bazen de küçücük karelerin içine
Bir mahzun,bir hüzünlü o resimlerden bakardı

Sonra,Kum tanelerini aldı sıcacık avuçlarına
Bir damla hüzün,çokça da sevgi kattı
Beyaz bir Güldü oysa,sayfalarda saklanan
Her mevsim taze,bir güzel kokusu vardı

Derken Hüzünbazlar dost dediler kendisine
Oysa hüzünlerden fersah fersah uzaktı
Karelere saklanan tüm Kum Taneleriyse
Beyaz Gülün canında bir başka sıcaktı

Kimbilir,Cennetlerden gelmişti belki de aslı
Yüreğinde kocaman sevgiler vardı daima saklı
Bir ahu civandı ki tüm solgun gönüllerde yeşeren
Sesinde bile hem hüzün,hem de neşe vardı...

Aysu'ya...

1.mart.09.İzmir
Ali Efeoğlu