Beyaz Gül Şiiri - Alper Tuner

Kadiz’de bir gece, beyaz güllü bir çingene,
Üzerinde teniyle aşka düşmüş bir elbise,
Gitarına hayat vermiş kavruk bir üstat,
Köylerinden bir aşk hikayesi, bayaa edibane

Dilber topuğunu yere vuruyor, zillerini kaldırıyor,
Sokakta, herkes yavaşlıyor, beyaz güle bakıyor,
Meltem bana onun kokusunu kıskanarak sunuyor,
Ciğerlerim sonuna kadar Akdeniz ve çingeneyle doluyor,

Aklımda ne memleket hasreti, ne de rakı sofrası,
Kalbim çıktı gitti, beyaz güle, avuçlarım o zillere,
Kavruk üstat gördü, gösterdi ağzındaki kaplamaları,
Sıyrılıyorum aradan, varıyorum pervasızca dilbere,

Durmuyor dönüyor çevremde, vücudum dile gelmiş
Müzik beni tumuş çevirmiş, beyaz gül koluma girmiş,
Dalgalar susmuş bize bakıyor, Kadiz’de ses kesilmiş,
Gözü gözüme, saçı bedenime, kokusu içime işlemiş,

Çalgıcı es diyor, nefesim kesik, ama göğsüm dimdik,
Hafif bir tebessüm ile bana dönüyor, ustadına bakıyor,
Elimden, parmaklarımın arasından kayıp usulca gidiyor,
Ben benden şaşkın, onun elif gibi süzülmesini izliyor.....