Beyaz Gül Şiiri - Ozan Çağlar

Saçlarına neden kar yağdı gül?
kırağımı değdi yoksa,
karlı kış ayazında,
kömür karası saçlarına…
Yoksa tipiyle mi taradın?
onların her birini tek tek...
Kum fırtınasında mı kaldın?
Güneş mi yaktı yoksa;
gün görmemiş tenini...
Fidan tazeliği ellerin,
neden kurumuş?
yaprak misali solmuş...
Yoksa bilmediğim
uzak illerde gençliğini,
kadir bilmezler mi almış?
...
Susuyorsun,
konuşmuyorsun...
Gözlerindeki ışığı söndüren,
tüm zamanlara savaş açtım;
Mekan/kavram arasında
sıkıştılar, korktular,
seni bana anlatmadılar...
Saçlarına ölümü tattıran,
tüm yağmurlara savaş açtım;
Geceyle gündüz arasında,
yağmadılar, ürktüler,
seni bana getirmediler...
...
Her gece tabutlar taşıdım
rüyalarımda,
savaştım zebanilerle.
Ölüm içirdim her birine,
seni bulmak için..
Ama sen yoktun!
kaybolmuştun...
Attım sevda kurşunlarını bende,
fişekliğim boş kalana dek.
Lâkin,
sen bunu bilmiyorsun Beyaz Gül!
Sen bunu bilmiyorsun...