Rüyamda giymişsin beyaz gömlek.
Gördüm gülle süslenmiş bahçeleri,
Ceylanlar gibisin olmuşsun melek.
Bana veriyordun elindeki çiçekleri.
Karar verdim senin kölen olmaya.
Göz yaşlarımda kalleştir bu dünya.
Seninle bir ömür boyu yol almaya.
Bana veriyordun elindeki çiçekleri.
Beni büyüledin gönül boşluğunda.
Ellerimden tut sakın beni bırakma.
Sakın olasın benim gönlümü kırma.
Bana veriyordun elindeki çiçekleri,
Fehmi,
Bana yokluğun karlı bir tepe gibi.
Aramızdaki sır sevdamızın aşk dili.
Olmuşuz ikimiz candan bir sevgili.
Bana veriyordun elindeki çiçekleri.
Kayıt Tarihi : 12.2.2024 17:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Fehmi Tazegül](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/02/12/beyaz-gomlek-8.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!