Beyaz Gelinlik Şiiri - Emine Güllüoğlu

Beyaz gelinlik giymiş hüzün içinde, yaş değil yüreği kan ağlıyor acı içinde, gelin gidiyor istemese de sevmediğine. Ne tanıdı onu, ne de gördü, ak mı karamı? Onu gönlü köyündeki delikanlıdaydı. Annesi, babası, kardeşi hepsi çok mutlu Çünkü damadın sırtı pek, cebi dolu, Gönül bu sevmiş bir kere neylesin parayı pulu. Çaresiz boyun eğdi girdi düğün evine, gözlerine inanamadı sevdiği de gelmişti düğün evine. Sırtında beyaz bir elbise vardı sanki damattı Elinde bir kırmızı gül vardı sanki boyanmıştı kana. Yaklaştı geline gülü verecekken bir şeyler söyledi kulağına. Sonra döndü ahaliye kimseye yar etmem onu dedi. Sonra çekti belindeki silahını ateşledi. Tam kalbinden vurulmuştu gelin yere yıkıldı. Bir kurşunda kendine başı düştü yanına, o da yıkılmıştı yere sevdiğinin yanı başına. Feryatlar figanlar arşa yükseldi. Biri gelin biri damat İki aşığın bedeni yerde kanla birleşti kanla.