bak dizlerime çöktü sen gelmeyince
sevdiğin siyah saçlarım kar beyazım oldu
senin ellerini tutmak umutuyla bekleyen ellerim titrer oldu
yollarını gözleyen gözlerim artık görmez oldu
neredesin ey güzel yarim dön gel artık
bu yalan dünyada tek saf temiz bildiğim
senden sonrasına tek kalemde çizik çektiğim
toprağa bugday eklir ya aş olurya bende seni kalbime ektim
sensiz baharın ne tatı ne tuzu var
çiçeklerin boynu bükük ağaçların dalı kırık
yüreğim yanık güneşim karanlık yıldızım yanlızlık
gittiğin yer bu kadar mı uzak gelmek bilmedin
içimde bir heycan ha gel di ha gelecek diyor
bu gün olmasa yarın mutlaka olur diyor
bu heycana ne kadar dayanır kalbim bilemem
gizli yaralarıma merhem süremem şifa eylemez
şifam sen sin merhemim sensin anlıma yazılmış kaderimsin
nerden bilecektim ki nasıl düşüne bilirdimki
sen degilde beyaz kefene sarılı tabutun geleceğini
ben nasıl yaşarım şimdi çıldırmazmıyım yıkmazmıyım her tarafı
ben seni beyaz gelinlikler içinde hayal ederken
senin cansız bedenini beyaz kefenler içinde kucaklayacağımı
oy benide gömün yarin yanına son kez sarılayım boynuna
kaldırmaz yüregim bu acıyı gömün beni gül kokuşlumun yanına
bundan sonra hayyat haram bana dünya yalan dolan bana.
söz ferman alçiçek
Tolga SaygılıKayıt Tarihi : 7.4.2010 20:45:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!