Beyaz Gelin Şiiri - Dilhun Dilhunn

En dibinde yaşıyorum yalnızlığımı
Korkuyorum kimsesizliğimden
Konuşmayı özledim sessizliğimde
Kapanmaz yaralarım acı veriyor
Bir ilaç varmı çaresizliğime
Yaş(l)anmış yorgun yıllarıma

Ağlamak istiyorum bir omuzda
Hıçkıra hıçkıra boğulmak
Çocukluğuma kadar gidip
Babası için gecelerce ağlayan
Küçük kız çocuğunu bulup
Silkelemek kendine gel minik yürek
Yaşayacağın neler var yolun uzun, zor
Gözyaşını sakla pırlantadan önemli
Uyan hazırlan demek istiyorum

En derinindeyim yalnızlığımın
Söylesem boğazımda düğümleniyor
Düşünsem aklım yetmiyor
Kelimelerim kendime ağır geliyor
Nereye değse elim kanım bulaşıyor
Kirletildiğim kadar kirletmesemde

Geride kalan yıllarım nerede
Yaşayamadığım görmedim sevgi
Kimin gögsünde uyutacağım kalbimi
Ruhum hangi yürekte dinlenecek
Gücüm sonsuz sanırdım
Yetişirim hayatın bir yerinden der
İlerlerdim adımlarımla sabırla
Anladım ki sabrım un ufak olmuş
Gündüzlerim karadelik gibi bilinmez

Nefes alıyorum en kirlisinden
Bir zırh giymişim sanki üzerime
Görünmezlik iksiri içmişim rakı diye
Sarhoş olacağımı sanmışım
Kendim dışında herkesin sarhoşluğunu
Görmezden gelmişim
Dönüp baktığımda görünmez olmuşum
O kadar burdayım yaşıyorum desemde
Kırmızılara boyadığım beyaz gelinliğimi
Beyaz kefen olarak giyinmişim
Yaşarken öldürülmüş
Nefes alırken toprak edilmişim