Satırların boşluğunu hicranla dolduruyorum,
Çilek bahçeleri arasında uzanmışım masivayı izliyorum.
Karanlığın ve yalnızlığın şefkati sarıyor bedenimi,
Tutkularım en ızdıraplı prangalarımı dağlıyor.
Ey çehremi aklımı ve benliğimi yakan yitik
Bulunmaz mısın ve ben gibi bir Veysel’e verilmez misin emanet?
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Kutlarım çok güzel tesbit.
Gönlüne sağlık.
Selamlar...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta