Beyaz Gece Şiiri - Bekir Gedikoğlu

Beyaz Gece

Bembeyaz bir gecede
Suların buz gibi donduğu
Saçaklardan damlayan suların sarkıt
Fıskiyedeki suların dikit oluşturduğu o gece..
Seni son kez görmek için
yola koyuldum gülüm...

Adı gibi kara olan
Kara vadinin dibinde
Donmuş kar tabaklarının üstünden sana aktığım gece
Nefesimin kesildiği takatsiz kaldığım gece
Bu vadide buzdan bir insan heykeli bulurlarsa ki,
O benim işte..
Aşk dilencisi,
Kara sevdalı,
Bağrı yanık,gözü kara olan...

Karlı düşlerimde bana göründüğünde
İçimde bir lav püskürmesi başladı
-ha gayret yiğidim,
-menzile varacaksın koçum,
-sen tükenmeyeceksin,
-bu yol seni değil,
-sen yolu yiyeceksin,
-menzile ereceksin,
-yolun sonuna geldin oğlum...

Diye gayret veriyordum kendime
Yoğun kar tipisinden hedefi şaşırmıştım
Gideceğim yolu ikiye katlamıştım

Lapa lapa yağan kar...sanki koca bir kürek tarafından atılıyor gibi..
Önümde kocaman devasa beyaz bir duvar
Yerden göğe kadar.

Bembeyaz, meşum bir gece,
Çıvgın kardan gözlerimi açamadığım anlarda,
Bana yol gösterecekmiş gibi
İçimi ıstan menekşe bakışlı gözlerindi
Önümde rehberimdi...

Ayaklarım yeni dökülmüş betona saplanmış misali
Paltomun üstüne yağan kar artık öbekleşiyordu
Paltom kardan miğfer,kalpak ve kaşkol’um kardan bir maske..
Taşlaşmış kar taneleri işin cabası.
Bu gece tabiat süngüsünü çekmiş..ve bana karşı

Keşke..
Aah..keşke senin Karabaş olsa da..,
Yazın yaptığımız gibi..
Ben harmanda kaçarken o peşimden kovalasa
baldırımdan ısırıverse beni
mereğin üzerindeki çilli horoz üürüüüü...
..üüüürü diye ötüverse..
Senin sarı tay Tayfun’un kişnemeleri köşe bucağı inletse
Kamerada yakaladığım o kahkahalı gülüşlerin..
.. nerede?
...sen neredesin şimdi?

Yağan kardan artık çevremi göremez oldum
Tabiat ana beni çocuğu sanıp kundaklamağa başladı! !
Bu gece benim sonsuza kadar misafirim olacaksın der gibi
İçimden gelen senin özlemin ile yanıp tutuşmağa başladım
Kış anneye haddini bildireceğim, kararlıyım,azimliyim

Ayaklarımı hissetmemeğe başladım.
Ellerimi vücuduma vurduğumda kayaya vurur gibi..
Üstümde kardan miğfer oluşmuş..
Vücudumda yalpalanmalar artı...
Ayaklarımı sürüyerek adım atmağa çalışıyorum.....” lanet mi? ..okumuyorum
Yar uğruna..o güzelim göz uğruna.. belki de öleceğim burada!
Zerre kadar pişman değilim
.. başıma gelenlere, yaptıklarıma
..ve de sana taptığıma.

Ankara 13 Ocak 2006

Bekir GEDİKOĞLU