Beyaz Elbisenin Kırmızılı Son Anların Ha ...

Ne kadar zamansız sevmişim,
Oysa güzel anlarım vardı.
Böyle pembemsi özlemek vardı sonunda
Ama olsun,
Giderilirdi…

Ne kadar zamansız sevmişim oysa
Farklıydım…
Her zaman gülümserdim
Bazen ağlamak olurdu, tamam
Ama o da güzeldi.
İyiydim.
Güzelliklerin farkındaydım,
Sevişmelerim ateşliydi.
Sorgusuz sualsiz bağlıydım,
Güzel vücutlar tadıyordum,
Bir apartman dairesinde…

Ne kadar sevmişim zaman olmadan
Hâlbuki sevmeye alışmıştım.
Zamanlarını anlayabiliyordum,
Anlamsız değildi hiçbir şey…
Ateşim yerindeydi
Kıvılcımlar çıkardı özlediğimden,
Bir teni arzularken…
En azından seviyordum hayatı
Şimdi kelimeyi söylüyorum
Anlamsız…
Güzel bir vücut buluyorum
Sonrasında,
Yok,
Olmuyor,
Aynı vücudu görüyorum gözlerimde.

Ne kadar sevdiysem
Zamansızlıklarını hesapladım.
Sevmek gibi sevmişim
Aynı dakikalık anlarda,
Saniyeler anlamlıyken,
Saliseleri görür oldum
Geçmek bilmeyen…
Oysa ne anlar vardı
Zaman kaybı olmaksızın
Vaktin yetersiz geldiği anlar
Bir vücut görmüştüm,
Severken, ateşi yerinde olan
Bir beden tanıdım
Ve gördüm gerçeği,
Yalnızdım…

Dakikalar önceydi galiba
Zamansız sevgi kaybından…
Bir elbiseydi,
Şöylemesine beyaz,
Kırmızıya bulanırken
Zamansızdı,
Yalnızlığım…

GECE GÜZELİNE…

26 AĞUSTOS 2013 PAZARTESİ
SAAT:22.25
MENEMEN/İZMİR