Beyaz Değildi Ölüm Şiiri - Kadir Arınç

BEYAZ DEĞİLDİ ÖLÜM

Ne dar geçittir şu yoluma vuslat,
Bardaktan boşalan hasret külleri ıslattı…
Cana değdi fezadan kopan feryat,
Dalgalar rüzgarla kıyısına zar attı…
Gözler gibi yaradan umutlar kan olup aktı da,
Son yara bandını ecel azraile sattı;
Akşam üstü bir hicaz daha…
Bir farkındalığın sonu daha…
Dayan geldi,
‘Dayanabilir misin’ dedi daha?
Yutkunmamın yoktur gereği,
Ben bugün değil seneler önce öldüm…
Yaşamın yükünü gözlerime yüklediğimde,
Sonraki adımda gözlerim büyüdü,
Ve yalnızlığımın dostu aynalar bile küstü…
Karanlıkta gördüm, beyaz değildi ölüm…
Artık daha net seçiyorum sonuçlarını olacakların…
Bir yolu var biliyorum,
Bir şansı daha olmalı bu savaşın…
Aklın yamacından düşmana düşen kelepçesiyle,
Tehlikeye koşar gibiyse cürreti umudunun,
Emsali olmayan ellerini uzatıyorsa kalbi,
Eğer bir kadın ağlıyorsa,
Rağmen salıncağındaysa,
Başı döner sevdaların,
Başım döner…
Bir kefene bin beden sığdırır gibi,
Bir kadehe bin keder doldurur gibi…
Başım döner,
Satırlarım liğme liğme eder beni,
Korkarım sönmeyecek diye yangınlarım,
Bir rüya içinde soluk soluğa titriyorken tırnaklarım…