Hayat şimdi
Bitirilmiş bir masal
Görülmüş bir düş
Yürünmüş bir yol
Yorgun ve ağır bir yürek
Hepsinden beter
Hastalıklı bir hasret
Ellerim veda yazıyor
Kara tahtanın önünde
Silinmeye yüz tutan
Ve ellerinin izi kalmış
Bütün yazılara
Yazık ki
Beyaz değil artık yakamız
Önce aldanmayı öğrendik
Aldattıklarımızdan
Kaybettiğimiz dostluklardan
Eksilmenin zavallı yalnızlığını
Koştuğumuz sokaklarda
Kaybolan ayak sesimizi
Sonra masum çocuk yüzlerini
Ve annesiz parmaklarımızın
Yalandan sevgilerde büyümesini
Yazık ki
Seni büyümemiş ellerimle
Yakamda unuttuğum
Gül
Duvarlara direnen
Yazılar
Ve bir kayboluş öyküsünde
Yaşam belirtisi gibi sevdim
Şimdi çocuk muyum
Kara çocuk sen misin
Yakamda ki gül ne renkti
Unutmuşum
Bu gün tek bildiğim
seni
Kara önlüğümün üstünde
Beyaz yakam gibi sevdiğim
1 / 09 2006 /
AVCILAR
Kayıt Tarihi : 8.9.2006 19:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
şiirlerini beğeniyorum.. saygılarımla....
perinur olgun
Sevgilerimle.
TÜM YORUMLAR (4)