Şehirlerarası otobüs terminalleri oldum olası içimi acıtmıştır.Ayrılıkların ve kavuşmaların sıkça yaşandığı bu mekanlar, içinde yaşanılan onca duygusallığa inat çok soğuktur ve istisnasız hepsi mimari yapılarından tutun da içinde hizmet veren pesonellerin davranış biçimleri, konuşma şekilleri hatta satılan emtianın çeşitliliğine varıncaya dek birbirinin aynıdır.Tek farkları ölçeklerinin birbirinden değişik oluşudur ya biri biraz daha uzun diğerinden ya da daha yayvan.
Tahammül sınırım yine gideceğim yöne doğru sefer düzenleyen seyahat firmasından hareket saatini öğrenip bilet alana kadardı.
Kendimi acele adımlarla binanın dışına attım. Derin bir nefesi müsrifçe içime çektim. Acaba ben tek miyim? Otogarlardan böylesine nefret eden başkalarıda var mı?
Hafifçe esen rüzgar peronların sütununa siper ettiğim çakmağın alevine fazlaca tesir edemedi. Sigaranın ilk yanışı, ciğerleri dolduran ilk nefes, ilk kaçış ne zaman başladı unuttum.
Tamamını Oku
"benim de
çakıltaşlarım vardı
içimin gecelerince susan
kerpiç duvarlı konakların avlusunda
suların beklediği ölümsüz zamanlarım
kırık tellerimi onaran
telkari ustalarım
ne zaman çıkacağımızı bilmediğim
kör kuyularım
benim de
çakıltaşlarım vardı
avutamadığım
sonbaharlarım"
Çakıltaşları hiç büyümeyen çocukluk arkadaşlarımız olmalı.
Her okuduğumda daha bir güzelleşiyor "beyaz çakıl taşı".
Benim de çakıl taşlarım vardı sakladığım
Teşekkürler,
Acaba ben tek miyim? Otogarlardan böylesine nefret eden başkalarıda var mı?
Tek değilsin Ahmet abi
Yine harika bir şiirdi kalemine yüreğine sağlık Ahmet abi
Saygılarımla
hislendim sabah sabah..tebrik, teşekkür
yürek dert görmeye
Bi çocukluğun masumluğumu bir taş parçasının anıları yıkaması mı bir kendin unutulmuş yalnızlığında sıralanmış örselenmiş geçmişi harikaydı kutlarım uzun ama güzel öykü tadında bütünsel harikaydı...
Her zamank gibi,nefes nefese...!
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta