Beyaz Bulut ve Umut Şiiri - Enver Akçiçek

Beyaz bir buluta takıldı gözlerim

Bakakaldım öylece

Yorgundu varlığım ve sessizdim

Bulut rüzgarla yürüdü sonra

İçim burkularak baktım ardından

Ben de yürüdüm peşinden

Ardı sıra yürüdüm karanlık göklere

Beyazlık kirlendi yavaş yavaş

Her pasak bir umudu karartıyordu

Kararan her umut bir kuş boğazlıyordu içimde

Ve evimden uzakta karanlıktaydım bir başıma

Evim de karanlıktı, ama, olsun evimdi.

Kalabalığın gözleri takıldı şimdi buluta

Yalnızlıkları ruh gibi aşikar bir kalabalık

Kocaman sustular ve öylece baktılar buluta

Bulut rüzgarla yürüdü ağır ağır

Şaşkındılar

Usanmışlardı bir şeyleri takip etmekten

Gitmediler peşinden

Kalakaldılar öylece

Yürüdüler sonra karanlık evlerine

Kaybolmuştu umutları, ama olsun

Kirlenmişti ruhları, ama olsun

İstikbalse çoktan yitirilmişti, ama olsun

Bu kez evlerindeydiler ya.