Beyaz bir lâleydim... Şiiri - Sema Görür

Beyaz bir lâleydim,
Güzelligim insanı deli ederdi…

Önce yemyeşil yapraklarım soldu,
Tek tek bedenden ayrıldılar,
Yeşilleri suya karıştı,
Su üzüntüsünden bulandı…
Sonra bedenim cansızlaştı,
Belim büküldü,
Daha fazla direnemez oldum
Koyu verdim kendimi
Şimdi başım eğiliyor
Günden güne daha çok yaklaşıyor
Bana önce can veren,
Sonra kabir olan suya…
Oysa o delikanlı beni
Ne büyük umutlarla sunmuştu
O genç kıza…
O da beni ne büyük bir sevgiyle
Yerleştirmişti odasının baş köşesine,
Suyuma ne ilaçlar dökmüştü
Ömrüm uzasın diye…
Ama nâfile, gidiyorum,
Görevim sona erdi.
Vazom boş kalsada pencerin önünde,
O genç kızın kalbi dolu artık…
Hoşça kalın sevgiyle beslenen
Güzel yürekler! …