Beyaz bir dünya kuralım çocuklara...

Beyaz bir dünya kuralım çocuklara
İçinde savaşların, kavgaların, kin ve nefretin olmadığı bembeyaz bir dünya...
O paha biçilmez samimi gülücüklerinin
O paha biçilmez sevinçlerinin, gürültülerinin, kahkahalarının olacağı bir dünya
Adını cennet koyalım o dünyanın
Kirli insanların giremediği...
İçinde Arakan'lı Ahmet'in, Filistinli Muhammed'in, Doğu Türkistanlı Mehmet'in, Suriyeli Ümran'ın, Aylan'ın, Aişe'nin, Fatıma'nın bulunduğu bir dünya...
Onlara cehennem ettiğimiz bu dünyanın hiç bir izini bırakmayacağımız bir dünya...
Ki, acımasın o minik tebessümleri...

Hıncımıza, öfkemize, ne kadar da çocuk bulaştırmışız..!
Acziyetimizi acziyetlerine yüklediğimiz küçük yürekleri
Ne de gaddarca harcamışız..!
Hırsıyla büründüğümüz bu dünyayı onlara ne kadar da dar etmişiz..!
Öyle bunalttmış, öyle acımasızca çiğnemişiz ki o küçük dünyalarını
Büyüklerin kavrayamayacağı sözler çıkıvermiş minik dudaklarından...
Söyleyin!
Hangi Profesör Bosnalı bir çocuğun; "Küçük çocukları küçük kurşunlarla vururlar değil mi anne? " cümlesini anlatabilir, açıklayabilir?
Hangi alim Suriyeli çocuğun "Herşeyi Allah'a anlatacağım! " tehdidinin büyüklüğünü savurabilir?
Ya duymadıklarımız? kulak tıkadıklarımız?
Öyle sessiz, kimsesiz, binbir ahh.. ile Allah'a kavuşan balalar?
Küçük karıncalar misali
Ezip geçtik minicik yollarını, yuvalarını..
Oyun, oyuncak olan hayatlarını kan gözyaşlarına boğduk...
Taassuplarımızı diriltmek adına küçüklerimizi yitirdik zalimce...
Büyük büyük kavgalarımızın hıncını küçük küçük bedenlerinden çıkardık acımasızca...
Evet... Beyaz bir dünya kuralım onlara...
Gölgemizden ırak bir yerde...