Beyaz Atlı Süvari Şiiri - Saffet Çakır

Medine de gül dağıtan server'in bu mektubu
İşte insanlığın beklediği beyaz atlı süvari bu!
Haber veriyor bir sürgünden ötelerden
Ömür denilen et kemik, kan ve terden
Adem ile Havva'nın başladığı yerden
Kan çiçeği buluşması aşk ve kederden.

Kardelenler gülümser, gülümser çiçekler
Yarin yüreğinden kalkan kelebekler
Bir sevda ülkesinde bizi bekler...

Ey gönül keyfince şad oldum sanma !
Kayıp giden baharlara boş yere yanma!
Ölümsüzlük istiyordun, gözün aydın!
Ve Elest-ü ikrarında sende ordaydın.
Günlerin ki emanet, bugün yarında
Dünya denilen bu bekleme gar'ında.

Dağılsa da finale doğru gözlerindeki bulut
O yâr senin, sende onun gayrısını unut
Ne mutlu ki korudun bu cevheri
Üzülme mevsimlerden olsa da zemheri
Yürü geldiğin yöne doğru ey gönül eri!
Seni senden bin kat daha iyi bilen var
Ayrılışa üzülme gözyaşını silen var
Sevin çığlık at dönüşüne, bakma geri
Bu fani dünya sadece bir imtihan yeri.