Beyaz Atlı Prens Masalı

Bir Kasım akşamın da yaktım içimdeki tüm şehri!
Bize ait olanları rafa kaldıramadım...
Kendimi inkar edemezken,
Bana ait sen i nasıl yokedebiırim?

Neyi yaşadım?
Neden yaşadım?

Aşıkmı oldum?
Aşık mı oldun?

Bilmiıyorum..

İçimdekİ hüzün
Huzura karıstı..
Gözyaşlarını duyduğum an
Doğduğum an giıbı belırsızdı
Yarası sonra kanadı
İçim sonra acıdı

Umursamaz olmalıydım
Duyarsız ve bıraz da korkak

Bana yapabılıceklerını bılmıyorken teslım olmustum sana
Farkındalık senı bır geçmişten ibaret kıldı...

Şımdı sen çalan bır şarkıdakı huzunsun benım için
Bır nargıle dumanındakı içimı acıtan
Ama kaybolmasından korktuğum hazzsısın..

Gıttığımız bır sokaktakı gulumsemensın
Güçsüzlüğüm,gucum,şevkatım,kadınsılığımsın

Tanıdığım her erkektekı bır parçasın
İçimde kanattığım en köklü acısın
Korkaklığımsın

Felaket bolgesındekı bır sığınak gıbıyken
Yuzleşmekle yukumlu bır parçamsın

Terkettığım terkedılen yanımsın..