Beyaz, Ahşap Köşk Şiiri - Murat Genca

Beyaz, ahşap köşk...
Sırlarla, gizemlerle dolu.
Beyaz, mermer kuğu...
Hatırlatır çocukluğumu
Siyah-beyaz bölümünde yorgun beynimin
Gelecek geçmiş kadar masum değil...

Yaşadığımız yerlerde
Binalar gökyüzüne yükselirdi
Ve düşünürdük onların
Sonsuza uzayıp gittiklerini...
Acaba bulutlara dokunmak nasıl olurdu?

Bizler
Dengesiz beslenme ve
Aşırı hislenme çocuklarıyız
Kısacası sanırım,
Çağı yakaladık!

Biliyorum yıldızlar hala çok uzakta,
Ben uzaktan kumandamı isterim!

Uçurtmalar yok artık tepelerde,
Ya yerde fırıl fırıl dönen topaçlar...
Rüzgara kapılmış fırıldak gibi,
Dönüp, kayboldu en güzel yıllar.

Ana, baba hepsi çalışmakta
En çok sevgiyi arıyorlar
Çocuklar satır aralarında.

Şimdiden kopup, giden küçük beyinler
Gelecekte neler hissedecekler?
Gitgide yok olan sevgilerimiz hakkında...

Kanlarına giren o televizyon saatleri
Tüm günlerini alıp, götürürken
Düşleri de hissiz olacak belki
Korku filmleri gibi...

Beyaz, ahşap köşk...
Sırlarla, gizemlerle dolu.
Beyaz, mermer kuğu...
Hatırlatır çocukluğumu
Ararım masumluğu
Uzak, çok uzak anılarda...