Beyaz Adam Şiiri - Hamdi Akın

Uzak kıyıların içlerine dönmüş bakıyor
Gözleri keşfin kıyısında
Hırsına, suların tuzlu tadı bulaşmış
Eline sancılı bir arayışın gücü döşenmiş
Kıyıları saran ağaçlar uçsuz, bucaksız
İçlerinde yerli can yaşıyor
Kimin umurun da?
Kuşanmış bir defa kendine has sahiplenmeyi,
Artık dönmek yok
Kristof! Kristof!
Beyaz adam!
Sen mi verdin taşları çocukların ellerine?
Böyle mi başladı?
Güneş yüzünü yakarken, sızısını hangi yerli çekti?
Çağlar çatladı, taşlar halen denk gelirse kırıyor
kafaları
Siz mi eğittiniz bu tarihi? ve kanla kim besledi?
Kristof! Kristof!
Beyaz adam!
Halen keşfetmekle meşgul torunların
Dünyada keşfedilecek yer kalmadı
Uzayda arıyor yerli canları
Kristof! Kristof!
Beyaz adam!
Gönyesine suların eğrili
Düzlüğüne insanların keşfi bulaşmış dünyanın
Keşfettikçe daha yaşanmaz alışkanlıklara bulaşıyor
Ve çekim gücü yükseliyor toprağın
Sokrates in bilmediği şey geliyor aklıma
Ama anlatamıyorum, bildiklerim yetmiyor!
Hiç savunulacak hal bırakmadılar
Kristof! Kristof!
Beyaz adam!