Beyaz Acılar Şiiri - Mahmut Çeçenoğlu

Geceyi samanyolunda yaşıyor
mavi yürekli yıldızlar bir de sen
kayboluyorum yaralı sabahlarda
beyaz acıların gölgesindeyim,
bazan çıkarım dağlara
koklamak için sensiz havayı
boğulur gibi olur düşlerim
maviler gider gökyüzünden
dereler susar ırmaklar kurur
çiçeksiz gülsüz bahçeye döner
sanki hayat durur
sessizce sensizce,
özlemlerin kokuyor zaman
yol uzun karanfil sabırsız
sular yükseliyor gözlerimde
hava uçurum renginde
saçların ve akşamın karanlığı
habersiz esiyor yüreğimde
kutsal tapınağındayım
sevdanın senin,
günbatımı ve şarap kırmızısı
yakamozları içiyorum ben...