Beyaz Şiiri - Halil Gürbüz

Senin de ellerin üşüyor mu bu aksam?
Isıtıyor mu bir tek eldiven?

Titreyen dudağın mı bensiz yürürken?
ADIMI bilmediğinden mi atamıyorsun yoluma;

Geçit mi yok aşkıma, kanıt mı..?
Duymak istemediğin için mi özlüyorsun simamı?

Hayâl-meyâl seçebiliyor musun bu karanlıkta kalanı?
İyi bak; Aydın değil mi geçtiğin yerlerde?

Benim gibi düşen ışığı toplar mı beyaz..?
Hatırlatıyor mu esip geçen rüzgârı sesim?

Korkutmasın seni uğultular, kulaklarımızdaki çınlamalar;
Sebebi belli bu kızıllığın..! Anla ki benimle sen yokken ay-az!

An; sabahlara kadar seyrediyorken beni; deniz..!
Gök de.. Martı da kıskanır., başka aylar da..!

Bir mucize gelir çatar ilkin; Bahar gibi şen çiçeklere..
Bu ayazlarda; Dönmeyecek değil rengimize!

Aşk aldandı ve.. içimiz-de-ki hâlâ yeşil..!
Eşini-yordu bu sitemkâr tırnağıyla, kıskanç yakamoz;
Gözlerimde ışıltını bulabilmek için!