Beyaz Şiiri - Ercan Kurban

(08.02.2008)
İnsana doğduğu gün beyaz bir elbise giydirirler.
Tebessüm dolu bir bakışla merhaba derler.
İlk gıdası annesinin ak sütüdür.
Elbisesiyse beyazdan bir örtüdür.
İçer ana sütünü kana kana,
Bu ilahi bir lütuftur ona.
Yatağı beyazdır, yemeği beyaz…
Emdikçe alır o beyazdan tarifsiz bir haz.
Kulaklarına ezan, kamet okunur,
Ardından da ismi konulur.
“Bahtın ak olsun.” duasını bir kulağına,
“Kara gün görmeyesin.” duasını da diğer kulağına
Büyük bir itinayla fısıldarlar.
Bir bilseniz onun için ne hayaller kurarlar.
Havada uçuşur güzel sözler, dualar…
Bahtiyardır anneler, babalar ve dostlar…
Büyük bir sancının sonunda yüzlerde bir tebessüm vardır.
Her doğan bebek anne ve babasına eşsiz bir yârdır.
Her şey beyazdır insan için: Süt beyaz, yatak beyaz…
O an için karanlıklar asla semtine uğramaz.
Açılır önüne beyaz bir sayfa;
Çizmeye başlar kaderinde yazılanı o sayfaya.
Sonra beyaz bir diş çıkarır,
Zamanla siyahın da olduğunun farkına varır.
Büyür okula başlar önüne bir defter koyarlar sayfalar beyaz.
Kış gelir kar yağar beyaz, çiğ düşer beyaz.
Bahar gelir ağaçlar çiçek açar beyaz,
Gökte bulut beyaz, kuş beyaz, gül beyaz.
Umutlar beyaz, çağlayıp akan köpüklü sular beyaz,
Hayalindeki prens beyaz, prenses beyaz…
Dilinde:”Beyaz giyme toz olur, siyah giyme söz olur” türküsü vardır.
Kalbini yakan, beyaz üzerine kurduğu hayaller harmanıdır.
Evlenir giydiği gömlek beyaz, gelinlik beyaz
Süt içer beyaz, ekmek beyaz, şeker beyaz, tuz beyaz
İhtiyarlar, ağarır saçları olur bembeyaz.
İlkbahar geçiverir, sonlanıverir yaz.
Ömrün son baharı yaşanır,
Beyaz kış bir anda tükenir,
Saat son vuruşlarını vurur, tik tak, tik tak…
Bir anı seyyaledir hayat siyah ya da ak,
Beyazlar çoktur hayatın her faslında,
Ölürken sarındığımız yine beyazdır aslında…