Beyaz Şiiri - Musa Düzen

Hayal kırıklarıyla dolu, hayalsiz bir zihinle
Ruhum, bedenime sığmazken
Yarınsız bir düne uyanıyorum

Dışarıda kardan bir aydınlık
Buz gibi bir sıcak kavuruyor ellerimi
Sessizliğin sesinde kulaklarım

Gözlerim dalıyor
Hiçbir günahı kabul etmeyecek kadar kibirli olan günahkar beyaza

Ah bu beyaz
Ufacık bir hiçlikten kocaman bir BEN çıkarmış
Kendi dışında ki tüm her şeyi hapsetmiş

Bu beyazlığın ortasında kendimi ararken
Gece boğuyor kardan aydınlığı

Kulağımda hayatın gürültüsü
Gözlerimde her şeyi kabullenen bir karanlıkla
Hiç yaşanmamış bir yarın için uyuyorum.