Beyaz Şiiri - Yusuf Varol

‘Gölgem geride kalıyor…
ağır adımlarımı esirgemesem de bilinmezliğin bulaşığı yollardan,
Bu gidişle geçemem geçilecek şeyleri.
Varamayacağımı da biliyorum;
varılacağından hiç emin olmadığım ve varlığına inanmadığım o yere
-O yerin ne olduğu da belirsiz-‘.
Sonu olmayan bir imkân tükenişi ellerimi savuruyor boşluğa
Tenimin üstünü usulca bir rüzgâr sıyırıyor
Duruyor elim, gözler seğiriyor duruyor rüzgâr…
Bilinmeyecek olan;
Düşen yağmur tanelerinin düştükten sonrasıdır,
Esrimiş bir ayağın tabanına mı yapışır yoksa
Islak tüyleriyle haklı bir korku taşıyan pençelere mi?
Kim bilir belki dokunan olmaz da şansı vardır yükselebilir
Ve yavaş yavaş rahmine yuvalanır,
Bunu kimse görmez. Kimse görürse ben biterim…