Beyaz Şiiri - İbrahim Zeyveli

Damla gibi çehresi vardı sanki,
Masum gözleri hep üstümdeydi !
Zamansız öpücükler gibi;
Unutulmayan anların, nadide çiçeğiydi

Mevsim üşüyordu,içimdeki bahara rağmen;
Kokusu tenimden çıkmayan akasya gibi,
Gökyüzü gibi derin ;Deniz gibi sakin...
Bazen sessizliğine esir ederdi beni,

Aslında sevgilim dediysemde ona;
O benim hayatım oldu artık
Hayatın adımları öylesine zarif ki,
Sanki su var bastığı yerde...

Kuşkonmaz gibi kırılgan ,
Adımları ağır ve sağlam
Yalnızlığın en asi zamanında;
Bozguna uğramış bir sandal gibi beyaz ve duru!