Beyaz Şiiri - Tahir Öztürk

Beyaz bir karanlığın ortasında
Dudakları çatlamış bir suskunluğum sadece...
Kalırım bir kıyıda öylece sus-pus
Kollarım yanlara düşer dermansız
Avuçlarımdan savrulur solgun kelimeler...
Mavi,yağmura gebe sonrası fırtına,pus
Sessizliğe gömer beni kahkahalar arsız arsız
Dara çekilmiş son mutlu düşünceler...

Bahar kaçkını bir tebessüm konar yüzüme
Bileklerimde çelik soğukluğu...
Dört duvar içre kanatları kırık özgürlük
Bu saatten sonra dile gelir her boncuk...
Gizlenir belki mavi,sarı sonra... ve kalırım
Yağmur değmez artık saçlarıma
Bir saksıda dokunurum toprağa ancak
Böyleyim diyerek mahrum sanma beni herşeyden
Hür değilim diye sanma güneş doğmayacak...
Devri devran devam edecek üzülme
Bil ki hürüm
Nefes aldığım sürece...