Beyaz Şiiri - Ayşe Akdoğan

Her sabah mis kokulu çam ağaçları arasında yürüyüşümü yapıyordum.Bir sabah çok tatlı,dik dik kulakları, beyaz tüyleri olan bir köpek peşime takılmıştı.
Sabahları kapımın önünde beklemeye,yürüyüş bittiğinde ise beni eve bırakmaya başlamıştı.

Aramızda güçlü bir dostluk bağı oluşmuştu.Adını beyaz koymuştum.

Bir sabah Beyaz her zamanki gibi kapının önünde beni bekliyordu.
Korkunç bir silah sesiyle irkilmiştim.

-‘’Beyaaz’’deyip kapının önüne fırladığımda;
Beyaz’ın cansız bedeniyle karşılaşmıştım.
Bu olaydan sonra;
Ben bir daha, çam kokulu evimize adım atamadım….