Beyaban Şiiri - Kadir Dural

zaman ve zamanlarda
benim öylece durduğumdur
sen hangi gidiş ki
öyle atlar ve kalışlar
akşam bahçelerden kovulmuştur!

çokça tutkun ve dalgın
yüzünü döner gibi yavaşça
ya da uzanır gibi gölgesine bir dağın
sizden - aranızdan bir telaştır geçer kuşlar
çokça nergis gözleri çocukların sütten kesilir

daha başka kana yürüyen
şaşılası bir ceylan
içleri serçe akışları
ardı yorgunluklar
gönenir bu bekleyiş
durup bunca savaşa, kıyıma
ve tanıyıp avcısını
daha dönmez gibi yüzleri
yataklara sokulur

ah sen el üşümesi
kırmızı burun
yorulur da düşlerinden
mevsimler çıkarır

ilk yaz, ilk kış, ilk güz
sormalı nelere karıştı
çün devlerin gözlerinden korkar çocuklar!