Bey'im Şiiri - Adem İrhan

Yaşlanıp umuda düşme dert olur
Hayırsızsa evlat üzüyor beyim
Beşer bu, sanma ki hepsi mert olur
Yüzüne bakmıyor süzüyor beyim

Elin kolun tutmaz gücün yavaşlar
Nerde o gençliğin tatlı telaşlar
Canım dediklerin sözüyle taşlar
Konuşurken dudak büzüyor beyim

Hanımım öldüydü köyde yaşardık
Tarla tapan canla başla koşardık
Çocuklar büyürdü biz de coşardık
Demek ki zamanla beziyor beyim

Sığmadım evine tutmaz dizlerim
Yakını uzağı seçmez gözlerim
Kimseye kar etmez artık sözlerim
Milletin içinde bozuyor beyim

Her lafa burnumu sokuyor muşum
Niye sabah erken kalkıyor muşum
Çorbayı içerken döküyor muşum
Titriyor ellerim kızıyor beyim

‘’Belki iyi olur ’’, deyip aldanma
Yarının dününden eyolur sanma
Tamam ekmeğimi veriyor amma
Onu da boğaza diziyor beyim

Evvelden olmazdı ayrı gayrımız
Dilde kaldı şimdi dosta çağrımız
Bükülen belimiz dizde ağrımız
Şimdi günden güne azıyor beyim

Yaşımız sekseni devirdi şimdi
Ömrümü meçhule savurdu şimdi
Felek harabeye çevirdi şimdi
Bu sırrı söyle kim çözüyor beyim

Ah etmem oğluma ne de kızıma
Şikayet de etmem alın yazıma
Söz geçmiyor geceleri gözüme
Bazen ince ince sızıyor beyim

Velhasılı kelam bizde hal böyle
Vicdanı yoksuna söyle ha söyle
Başın ağrıtmayım son sözüm şöyle
Azrail peşimde geziyor beyim