Bey Eniştem: Şiiri - Ziya Arifoğlu

Ayran Dedenin suyunu içtim.
Berçenek'te taş köprüden geçtim.
Ağlamayın;Ejderim,Çölbeyim,
Ben artık ölümü seçtim.

Evlerinin önü kuyu,
Kuyudan içerler suyu.
Dediler ki Mehmetali ölmüş,
Yaş tutuyor Alhaslı soyu.

Hem ağasın, hemde paşa.
Yazılanlar gelir başa.
Duydular ki bey enişte ölmüş,
Eş, dost gelir koşa koşa.

Termığin bacaları tüter,
Konakta baykuşlar öter,
Nezahat,Gülseren ğözyaşı döker.
Benim ömrüm burda biter.

Alhas'ıma kavuşayım,
Özlem'imle buluşayım,
Vıcdan ,Sevim'm elveda.
Sehernaz'la koklaşayım.

Doğan'ıma selam olsun.
Yuvasına sağlık,neşe dolsun.
Telefonla babayı sorsun,
Acı haberi o da duysun.

Bir zaman da Kaye idi,
Doru,yağız ata bındi
Cefa,safhasını sürdü,
Kâh sevildi,kah yerildi

Babaların babasıydın.
Çağdaş,Esra,Barış...atasıydın.
Irfan,Hacer,Gül,Zekiye'nin dayısıydın.
Mezarına huzur dolsun.

Gururluyum,onurluyum.
Kabilenden sorum luydun.
Alhas,Elif oğluydun.
Allah sana rahmet etsin.

Ziya'i çok ağladı,
Ayşe'si karalar bağladı,
Anne babaya selam yolladı.
Ölüm geldi çare yoktur.

9 Ağustos Berçenek /Afşin
Ziya Arifoğlu.

..