Betül'ün Başı Belada Şiiri - İbrahim Şah ...

Öğretmen yazmaktan başka çaremizin olmadığını söylüyor da başka bir şey söylemiyor. ‘’ Yazmamak gibi bir hakkınız yok, olmamalı da.’’diyor. Fazla değil sadece bir cümle. Yaratacağınız tek bir cümle sizi kolları ile saracak koca bir dünya. Yaşamak istiyorsanız, yaşamaktan zevk almak istiyorsanız, ‘’ Mutlu olmak benim de hakkım.’’ diyorsanız yazmaya mecbursunuz.’’ diyor.

‘’Öğretmen yazmaya mecbursunuz’’ diyor da başka bir şey demiyor. Bir de dönüp dönüp sınıfa soruyor ‘’ İçinizden ‘’ Ben yazacağım’’ diyen bir tek kişi var mı’’ Sınıfta çıt yok. Başlar öne eğik, nefesler tutulu. Öğretmen bir daha anlatıyor bir daha. ‘’ Yazmaktan başka şansınız yok.’’ Bir daha soruyor bir daha ‘’İçinizden ‘’ Ben yazacağım.’’ diyen bir tek kişi yok mu? ’’ Dilimi eşek arısı soksaydı da ‘’ Ben’’ demeseydim. Aslında ben soru sormak için ya da içimdeki korkuyu dile getirmek için parmak kaldırmıştım. Ben parmak kaldırıp daha ‘’ Ben’’ demeden sınıfın bütün dikkati bana yöneldi. Öğretmenin dikkati bana yöneldi. Bir anda sınıfın kahramanı olmuştum. Sınıfı kurtarmıştım öğretmenin ‘’ İçinizden ‘’ Ben yazacağım.’’ diyen bir tek kişi yok mu? ’’ sorusundan. Sınıf rahata erdi, benim başım belada.

Başım belada. Daha ‘’ Be ben’’ demeden öğretmen alıyor sözü ağzımdan. Beni övüyor da övüyor.

Hele şükür diyemedim ama cümlemin sonunu getirdim ‘’ Ben yazacağım da aklıma bir şey gelmiyor.’’ Öğretmen alışmış konuşmaya. Sanırsın bülbül, yok yok papağan.’’ Yazmaktan başka çareniz yok.’’ Cümlesine yeni bir cümle ekledi. ‘’ Yazacağım! ’’ demek yazmanın birinci adımı, ‘’ Ne yazacağım demek ikinci adımı.’’ Son cümlesini gözümün içine bakarak söyledi ‘’ Sen iki adım attın, kaldı bir adım.’’ ‘’ Sadece bir adım.’’

‘’Bir adım…’’ söylemesi kolay. Gel de at bir adımı. Ayaklarım sanki beni dinliyor. Resmen adımlarım geri geri gitmeye başladı. Dilim dersen başladı dönmemeye. Resmen heceliyorum aklıma takılan tek bir sözcüğü ‘’ Bi bir a adım’’ ‘’ Bi bir a adım’’

Sorular sorular? .. ‘’ Ya yazamazsam...’’ Ya yazdığım kötü olursa? ‘’ ''Ya arkadaşlar gülerse? ..'' Gülüşler geliyor birden gözümün önüne.Gülüşlerin her biri can alıcı, her biri atıyor beni ateşten ateşe. İçimdeki ses dışımdaki feryat işbirliğinde.’’ Betül başın belada.’’ diyor da başka bir şey demiyor.

Beynimde tek bir soru’’ Ya? ..’’
Dilimde bir tek hece ‘’ Ya? ..’’

‘’ Ya? ..’’lar uzadıkça uzuyor beynimde. ‘’Ya? ..’’lar tekrarladıkça tekrarlıyor dilimde.’’ Ya? ..’’ ’’ Ya? ..’’ ’’ Ya? ..’’..

’’ Ya? ..’’
’’ Ya? ..’’
’’ Ya? ..’’

Ve…
Ve uyumuşum. Beynimde tekrarlayan ‘’ Ya? ..’’lar. ‘’ Ya? ..’’ ‘’ Ya? ..’’...

‘’YA? ..'’lar köpürüyor. ‘’ Ya? ..’’lar kabarıyor. ‘’Ya? ..’’lar sürüklüyor beni ordan oraya. Öğretmeninin sesi yetişiyor ‘’İmdat! ’’ çığlıklarıma.'' Bir dal bul tutunacak.’’

Uykum bölünmüş.

Bir tek cümle yatağa düşürüyor, yataktan kaldırıyormuş.

Bütün yaşadıklarım gözümün önünde bir film şeridi. Geliyor, gidiyor... Her geliş gidiş beni getiriyor, götürüyor...

Aman Allah’ım ne zor şeymiş bir cümle yaratmak. Bu arada yeni bir deyim öğrendim ‘’ Dokuz doğurmak’’

Şimdi anlıyorum öğretmenin ‘’ O bir cümle size koskoca bir dünya yaratır.’’ Derken neyi anlattığını. Şimdi anlıyorum o bir tek cümlenin bize yürümeyi, bize konuşmayı yeni baştan öğrettiğini. Şimdi anlıyorum o bir tek cümlenin dersteki gülüşlerin boş gülüşler olduğunu öğrettiğini. Şimdi anlıyorum gülümsetmenin gülümsemeden önemli olduğunu, zor olduğunu.

Ve şimdi anlıyorum yaşadığım sancıların o bir tek cümlenin sancıları olduğunu.

Ve şimdi yazabiliyorum o bir tek cümleyi. O bir tek cümle ‘’ imdat çığlıklarıma yetişen öğretmenin sesi değil miydi?

''Hayat bir sel olup seni ordan ora sürüklemeden tutunacak bir dal bul.''

Şimdi üzülüyorum tutunacak bir dal bulamayanlar adına