Bazen yağmurlara tutunarak tırmanırım gökyüzüne.
Bulutların üzerinden seyrederim yıldızları.
Bir tek ben görürüm.
Ben duyarım ışıl ışıl şarkılarını.
Bulutlardan sen yaparım.
Birer yıldız olur gözlerinde
Ah İstanbul İstanbul
Birak sana geleyim.
Ağladuğum yeterdur
Artuk benda güleyim.
Ankaranun taşina
Hala sana şiirler yazıyorum.
Şarkılar biriktiriyorum yüreğimde senin için.
Kucağımda papatya demetleri,
Kardelenler,
Nergisler...
Rengarenk kır çiçekleri.
Dünyanın en güzel gökyüzünü gördüm dün gece.
Işıl ışıldı yıldızlar,
Huzur doluydu.
İlk kez samanyolunu gördüm.
İlk kez böylesine doydum geceye.
Hangi şehrin gecesiydi,
Bir bez bebekti ilk oyuncağım, ilk arkadaşımdı. Konuşurdum onunla. Beni anlardı fikrimce, ama hep suskun kalırdı.
Birgün birileri aldılar bez bebeğimi, fırlatıp attılar uzaklara. 'Artık büyüdün' dediler....
Ağladım...
İlk kitabımla tanıştım sonra. Ömer Seyfettin'di yazarı. Yıllar önce, yıllar sonra, başka başka mekanlarda, başka başka insanlarda hayatı anlattılar bana bu yeni arkadaşlarım.... Anladım onları. Her hikayenin kahramanı bendim çünkü.
İlk aşkım bir çizgiroman kahramanıydı. Benim kahramanımdı. Aslında yoktu ama, benim için vardı. Sanki yaşıyordu da, birgün bir yerlerde aniden karşıma çıkıverecekti.
İlk acım gerçekle yüzleştiğimde saplandı içime. Gerçekte kahramanlar yoktu çünkü. Onları ben kahraman yapıyordum gözümde. Hiç olmadıkları, hiç olamayacakları kahramanlar.
Ben…
Yüreğinde konaklayan bir yolcuyum
Zamanı gelir
Yüreğimi bırakır masanın üzerine
Çıkar giderim.,
Ah seni ne çok sevdim
Ne çok yandım yüreğimden.
Ne çok değmediyse gözlerine gözlerim
O kadar çok yandı içim.
Ve…
O kadar çok sevdim için için…
Ben sevdalı denizler misali.
Hırçın, umutsuz.
Yüreğim paramparça.
Bir sözün bile yetti inan
Bütün dünyamı yıkmaya.
Günlerden 'SEN' di...
Uzakta da olsan,
Yüreğimin içindeydi yüreğin.
Dudakların ne söylese anlamlıydı.
Ve...
Dudaklarım ne söylese 'SEN'din.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!