Seni sevmek kalbin atışıydı bir yerde,
Soluk almaktı bir daha vermemecesine...
Kendince gülümsemekti,hayatı paylaşmaktı,
Sensizliğe inat yeniden doğmaktı...
Çiceğin pembesiydi,güneşin doğuşu
Ya da bulutların ağlayışı...
Zalimce gittin uzaklara,
Ardında bir özlemini, bir de nefretini bıraktın.
Kaç kere sildim,kaç kere baştan yazdım seni.
Gözlerimden özlemin akarken gecelerime,
Bana ihanetin kaldı geriye,
Bir de yüreğimde kalan gözlerin...
Gözlerindeki okyanusta boğuldum defalarca;
Defalarca kendime geldim hiç yoktan...
Bazen güneşin batışını izledim
Bazense mehtabı fısıldadım kulaklarına.
Sevmeyi seninle senden öğrendim belki de...
Senin sayende sevdim sevmediğim şeyleri bile
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!