Betül Dünder Şiirleri - Şair Betül Dünder

C.'ye dair...

kiraz bahçelerinden geliyordum
yakamda hınzır çocukların gülümsemeleri
seni sevmekten geliyordum
bir çeşit yalansızından sevda cümleleri

uyandım bir hayvanın omurgasında
göğsümde yüzyılın ayak izi, o soğuk damga!
daha mavi bir yüzle öpülmek için
uyandım ki
suyun tadı vardı
karanlıkta kara bir desen

Çalıları çıldırtan bordo bir yel
kalbimi de değiştiriyor bildiğin şekilden
eğer cezaysa aklımda biriken bu sesler…
göller üşümesin!
bağışlanmak için önümde durdu
karadan kara o kevser

bir çok adın var senin
evlerden evlere geçerken değişmez
rakıda sınırsız…şarapta aynı sessizlik
sarısabır çiçeklerinin okşanması sırf telaş!
yüzünde gezinen gün sonları
alacası var karanlığı var

nabzım… çok uluslu bir geçmiştir benim
saymalı! demirden ellerle
kurumadan mürekkebi
mevsimleri kapatıp giderken kuşlar
bin sus’un ardında dillenen cevap
nisanların da aldattığı

Daha uzun söyleyebilirdim bu sevinci kendime
Bekledim biraz serinlesin yeryüzü
Cümle ağrıların beni beslediği toprak
Şimdi seninle sözleşecek bir ömrüm daha var

Ellerimde birdenbire çoğalan parmak

Unutmaya vermiştirn aklımı
al dedim tamım nasıl biliyorsan öyle yap
madem affedilrnek için birikiyor insan
kabuğum dökülür azalır bendeki kabahat
beni aşkla sulayan bu gürültülü kabuk
ne zaman ki çaclayacak

Rastladığım göğün altında bir gök daha
şaşırmak ne kabul ettim bun'u
o dar sokaktan genişleyen omuzlarla geçmekmiş ihtilal!
gözleri var diye acıkmış ne çok insan
görünmüyor hiçbir haritada yüzleri
-Akdeniz'de her şey yolunda

Ve ben burada isteyerek
sarışınların arsızların ve kutsanmışların
tanrı eliyle payedildiği bir yerde kaldım
zannettim ki korur beni
sureti yusuf yazgısı zar olan bilek
vakt ile anladım bir yanılgıydı ruhanın kalbindeki ateş