Birden bire geçti zaman
Nasıl nerde anlayamadan
Ben hala yirmilerdeyken
Bir bakmışım kırk olmuşum
Fotoğraflardaki olgun hallerime kızarken
İstemem ayrılığı
İstemem akan göz yaşlarını
Hele sensizliği hiç istemem
Öyle çekip gitmek kolay mı
Ya hayallerim ne olacak
Kefenin cebi yok
Sevmenin sonu yok
Yüreğin kemiği yok
Dünyanın cefası çok
Ama yine de sevgi
Zannettim ben seversem, herkes sevecek
Zannettim ben koşarsam, herkes koşacak
Nerden bilecektim
Buna eneyilik denilecek
Zaman zaman kırıldıklarım oldu
Sevseydim yanlızlığı
Seçerdim ıssız adayı
Bilirim dostlarımı
Avunurum varlıklarıyla
Paylaşmazsam mutluluğu
Aşk eskimeyen bir duygudur
Niceleri geldi gitti
Bu diyardan bu diyardan
Gelen de giden de aşk diyerek inledi
Biz aşk için varız
Kapılıp gidiyoruz ışıltılı dünyanın peşinde
Sanki hiç ölüm bize gelmiyecek gibi
Yarını düşünmeden yaşamak
Bu olsa gerek
Ölüm dediğin ne ki
İstanbulu sevmemek olmaz
Sahilin de şöyle bir oturmadan
Çayından yudumlamadan
Simidini yemeden
İstanbulluyum demek olmaz
Hani içinden sevgini anlatmak geçer
Anlatamazsın
Hani bazı sözler vardır
Anlam çıkartırsın
Dilinin ucuna kadar gelir
Ne dedin diyemezsin
Hain bir saldırıda
Kahpenin tuzağında
Şehit oldum anam ben
Ağlama sen
Ben giderim
Başka Mehmet gelir yerime
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!