-Betty Hep Maviydi Şiiri - Nergis Ünlüçay

Bugün verilen tüm sözler askıda
Ne(fes) alan ne de veren kalır
Denklem bozulur terazilerinde
Seçilmemiş bir hikayenin
Yazarı ve kahramanı olmak kadar
Zor bu canbazlık
Bazen bir akis çağrılır
Zamanın akışının tersine
Kaldığı yerden devam edilir
Yarım bırakılmak üzere

Sen en güzel şarkılarını bende dinledin
Ben en çok sende güzeldim
Nergisim suya bakan
Sendeki aksime aşık
Haksızlık bu tüm şarkılara

Birbirini en ince yerinden sızlatan
Su ve çiçek
Ya da en onarılmazdan kanatan
Birbiriyle bilenen
İki hançeriz

Yankı tadında konnuşmalar,
Seneler boyu süren
Monologların tekrarı.
Ben kendimi hep sende temize çektim
Haksızlık bu
En çok buluta

Bir sır bozulmayabilirmiş anlatılmayla
Kırmızı her türlü...
Üzüm bekler,
Betty mavi kokar kızılında,
Yastık elin uzanmasını bekler.
Kimse görmez
Apaçık olan biteni
Haksızlık bu en çok aksime

Her gördüğümde saçlarımı
Bileklerlim sızlar
Susarım.
Aklıma düşersin,
Sen beni düşündükçe bilirim

Birbirine bakan aynalar gibi
Sonsuz kere yuvarlanırız birbirimize.
Yine de bu hikayenin sonunu
Kim yazmalı?
Belki nevrotik bir katil,
Belki geçmişten uzanan bir yılan...

En iyi yapabildiğim şeydi gitmek
Bir tılsım gibi,
Cebimde sakladığım
Gidebilmek ihtimali her şeyden...

(Bu kulağın varlığını bilse
Ağlamazdı bu kadar Nietche)

Derin derin soludu içimde yorgunluk
Bildim hazırdın
Gelmeye gitmelerime,
Hazırdın
Çoktan yazılmış bir romanın
Eli yastıklı kahramanı olmaya

Yine de soluk
Koca gözlerimle geldim
Tut ellerimi
Adımı sadece sen bilirsin