Betonarmedeki Dilek Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Hıçkırıklarımın şimşekleri içimi yakıyor
Yağmurlarımı tutacak toprağım bile yok

Tırnaklarımla tutunmak isteyişim nafile
Hayatın betonarmelerinde kırılıyorum

Bin parçaya bölündüm işte!
Dağıldım her bir yana

Güçlü bilirdim oysa kendimi
Çölün rengi sele çalındım

Çiğdem düştüm bozkırlara
Kaderimmiş yalnızlığa iteklenmek

Çekirdek kabuklarım mı suçlu
Yoksa ben mi anlaşılamıyorum

Bakıp bakıp gıpta ediyorum sana
Betonarmedeki kayısı ağacı

Kimse inanmıyordu yeşereceğine
Şimdi meyvelerin dökülüyor

Çok benzetiyorum kendimi sana
Bir avuç toprağa muhtacım

Niye bakışlarla taşlanıyorum
Sahralarda çölüm oysa

Beton kırıntılarından yeşerip
Meyvelerimin rengini sevebilecek miyim?