Betonarme hayatlara sitem

Günün demini aldım
Pencereden dışarı bakıyorum
Sırtımda şehrin kaosu
Gönlümde arsız bir bozkır

Yırtıyor gözlerim karanlığı
Bu koşuşturmaca niye
Hep geç kalmışlık telaşı niye
Nereye koşuyorsun ey adem

Bir cam ayırıyor insanlıkla beni
Bozkırda deli bir at koşuyor
Ter kokusu geliyor burnuma
Gözümü açıyorum gerçeğin kokusu yok

Dört Köşe betonun içindeyim
Çağlayan sesi değil
Uçak sesi tırmalıyor kulagımı
Ve ayaklarımı sabah çisesi ıslatmış değil

Bir karanlığın içinde bedenim
Esir alamadı ruhumu
Hâlâ uçarı bir gülümseme ile
Yaşıyoruz umut bitmiş değil
Emrah özcan ( Bekiroğlu )
Şubat 2016